Alonso debiutował w sezonie 2001 w zespole Minardi mając niespełna 20 lat. Nie zdobył wtedy żadnego punktu i w ogóle często miał problemy z dojechaniem do mety. Pokazał jednak coś, co dostrzegł Flavio Briatore. Doświadczony menedżer podpisał z młodziutkim Hiszpanem kontrakt na kierowcę testowego dla Renault. Po roku Alonso stał się kierowcą etatowym i juz pierwszy rok w "prawdziwym" zespole zaowocował jednym zwycięstwem i dwukrotnym zdobyciem Pole Position. Hiszpan piął się w górę błyskawicznie. W kolejnym sezonie był już 4-ty w generalnej klasyfikacji, a w 2005 stoczył zacięty pojedynek o tytuł z Kimim Raikkonenem i wygrał jako najmłodszy kierowca w historii odbierając ten rekord Emersonowi Fittipaldiemu.

W kolejnym sezonie powtórzył sukces, zostając najmłodszym w historii kierowcą, który obronił tytuł Mistrza Świata. Od tego roku Fernando Alonso stał się solą w oku zespołu Ferrari. Po wygranej batalii z Michaelem Schumacherem Alonso przeszedł do McLarena aby partnerować genialnemu debiutantowi - Hamiltonowi. Okazało się to błędem, gdyż McLaren faworyzował angielskiego debiutanta w walce o tytuł a Alonso został zepchnięty na bok. Musiał więc walczyć o swoją pozycję czasem nie do końca fair. Wewnętrzna walka w McLarenie nie przyniosła nikomu pożytku. Obaj kierowcy uwikłani w rywalizację przegrali walkę o tytuł z teoretycznie nie mającym szans Raikkonenem.

Po roku służby dla Srebrnej Strzały Alonso wrócił do zespołu Renault, który zdążył już utracić swoją formę i wyraźnie odstawał od reszty stawki. Pomimo tego Alonso otrząsnął się z pierwszego szoku i stał się autorem największej niespodzianki sezonu wygrywając dwa wyścigi, w tym pierwszy w historii wyścig nocny w Singapurze.

Pomimo słabszych wyników Alonso ciągle należy do najszybszych kierowców, a według niektórych jest najszybszy. Obecny sezon zapowiada się pracowicie dla dwukrotnego Mistrza Świata, gdyż nowe samochody Renault nie dają szansy na walkę o zwycięstwo, a wsparcie kolegi z zespołu - Nelsona Piqueta Juniora - jest żadne.