Talent Nicka Heidfelda pozostaje ciągle niedoceniony. Gdy rozpoczynał swoją przygodę z Formułą 1 wszytko wyglądało dobrze. Wygrywając Formułę 3000 zdobył angaż na starty w zespole Prost GP i chociaż jego samochód nie należał do najszybszych, młody Niemiec dał się zauważyć jako kierowca szybki, popełniający mało błędów. Zaowocowało to propozycją jeżdżenia dla Petera Subera.

W szwajcarskim zespole Heidfeld trafił na innego debiutanta - Fina Kimi Raikkonena. Mając nadzieję na starty dla McLarena w kolejnym sezonie Heidfeld dawał z siebie wszystko i okazał się wielokrotnie lepszy od partnera. Po sezonie 2001 przyszło pierwsze rozczarowanie. McLaren uznał, że Raikkonen jest kierowcą bardziej rokującym nadzieję i to właśnie z Finem podpisano kontrakt.

Heidfeld jeszcze dwa lata spędził u Saubera, ale decyzja McLarena podcięła mu skrzydła. Mało brakowało, aby słabe wyniki na słabym samochodzie zakończyły przedwcześnie karierę Heidfelda. Ratunkiem okazał się Eddie Jordan, który podpisał kontrakt na jeden sezon. Wprawdzie żółty Jordan był jeszcze wolniejszy od niebieskiego Saubera, lecz Heidfeldowi udało się osiągnąć parę zaskakująco dobrych wyników.
Cel został osiągnięty i już w następnym sezonie Heidfeld święcił pierwsze Pole Position, tym razem za kierownicą Williamsa-BMW.

Gdy koncern BMW przejął cały interes Petera Saubera, a jednocześnie wycofał się z dostarczania silników Williamsowi, Heidfeld ze swoim doświadczeniem stał się pożądanym kierowcą. Ponownie wszytko zaczęło się układać po myśli Niemca, aż do sezonu 2008, kiedy partnerujący mu Robert Kubica okazał się szybszym zawodnikiem. Wartość Heidfelda koncern BMW oceniał mimo to bardzo wysoko i wszytko tłumaczono specyfiką samochodu i stylem jazdy, który nie pozwolił doświadczonemu już Niemcowi uzyskiwać lepszych rezultatów.

Kolejny sezon ma pokazać, czy Heidfeld rzeczywiście jest jeszcze materiałem na mistrza, czy powoli jego kariera chyli się ku końcowi.