Wybitny i rewolucyjny był zaprojektowany w kształcie klina Lotus 72, który przyniósł Jochenowi Rindtowi pięć zwycięstw, ale także jego śmierć w Monza. Austriak został pośmiertnie ukoronowany tytułem mistrzowskim. W tym sezonie zdarzyły się jeszcze inne tragedie: Piers Courage zmarł w płonącym DeTomaso podczas Grand Prix Holandii w Zandvoort a Bruce McLaren zginął podczas testów serii CanAm na torze w Goodwood.

Po 23 latach startów, w których zwyciężał 14-krotnie Grand Prix i zdobył trzy tytuły mistrzowskie, zawiesił kask na kołku Australijczyk Jack Brabham. Podobnie uczynił Amerykanin Dan Gurney.
Podczas, gdy Jacky Ickx z trzema zwycięstwami na Ferrari wywalczył drugie miejsce w mistrzostwach, trzecią pozycję w klasyfikacji konstruktorów osiągnął debiutant w F1 - March.

...

Sezon 1970 przyniósł szereg dość istotnych zmian w wyścigach GP. Po przejściowym zmniejszeniu się liczby firm biorących udział w tych zawodach opjawiły się nowe: March, Surtees, DeTomaso, Tyrrell, Belasi. Co więcej, prawie wszystkie firmy wystawiły do mistrzostw nowe modele swych samochodów. Brabham w modelu BT 33 wykorzystałkonstrukcję kadłubową , tak więc ze sceny wyśćigów GP zniknął ostatni samochód oparty o rurową ramę przestrzenną. Weszłado eksploatacji nowa wersja Ferrari 312 B z 12-cylindrowym silnikiem w układzie boxer, skonstruowanym przez Mauro Foghiri'ego, przy bardzo niewielkich wymiarach zewnętrznych, rozwijającycm moc 460 KM przy 11600 obr/min. Silnik ten podwieszony był na specjalnej szynie będącej częścia kadłuba. Świeżo zaangażowany do zespołu BRM TOny Southgate skonstruował model P153, który został wyposażony w nową wersję silnika V12 (445 KM przy 11000 obr/min). Fabryczny zespół Matry wystawił nowy model MS 120 z przekonstruowanym silnikiem V12 (435 KM przy 12800 obr/min) o mocy ustępującej wprawdzie nieco konkurentom, ale za to o tonie wydechu, który miłośnicy sportu samochodowego z rozrzewnieniem wspominają do dziś.

Utworzona pod koniec 1969 roku brytyjska firma March zmontowała ni mniej ni więcej, tylko 8 egzemplarzy modelu 701, o bardzo konwencjonalenj konstrukcji. Korzystały z niego zespoły Tyrrella, Crabbego i oczywiście fabryczny zespół March finansowany przez amerykański koncern STP. Z nowym modelem M14A wsytąpiła takzę ekipa McLaren. Ale bezsprzecznie największą sensację roku stanowił rewelacyjny Lotus 72, który zadebiutował podczas GP Hiszpanii. Ta znakomita konstrukcja Maurice Phillipe'a posiadała szereg zupełnie nowatorskich rozwiązań: dwie symetryczne chłodnice wody po bokach samochodu, zawiesdzenie na drążkach skrętnych zamiast powszechnie stosowanych sprężyn śrubowych, tarcze hamulcowe umieszczone wewnątrz nadwozia. Był to, jak się później okazało, model samochodu wyścigowego lat siedemdziesiątych.

Przebieg sezonu można w zasdzie podzielić na trzy okresy. Pierwszy - towyrównana walka, w której wyróżnili sie Jack Brabham, zwycięzca GP Afryki Płd., Stewart (March), który wygrał GP Hiszpanii, ROdriguez (BRM), zwycięzca GP Belgii i Rindt (Lotus) - triumfator x Monte Carlo. Drugi okres to cztery kolejne wyścigi wygrane przez Rindta na nowym Lotusie (GP Holandii, Francji, Wielkiej Brytanii i Niemiec). Sukcesy te zapewniły Rindtowi mistrzowski tytuł jeszcze przed zakończeniem sezonu. Wreszcie okres ostatni to dominacja samochodów Ferrari, które po przezwyciężeniu początkowych trudności technicznych okazały się zdecydowanie najszybszymi samochodami w całej stawce, demobnstrując przewagę mocy swego nowego silnika oraz finansowej opieki, jaką zespół Ferrari został otoczony przez koncern Fiata, który przejął dział produkcyjny firmy. Jacky Ickx, który z teamu Brabhama przeniósł się z powrotem do Ferrari, zwyciężył w GP Austrii, Kanady i Meksyku. Drugi kierwoca zespołu, Szwajcar Clay Regazzoni, triumfował w tragicznym GP Włoch - w wyścigu, w którym zabrakło Mistrza Świata Rindta, bowiem uległ on śmiertelnemu wypadkowi podczas treningu.

W tym ciekawym, ale zarazem smutnym sezonie, poniosło śmierc jeszcze dwóch kierowców GP: Piers Courage z zespołu DeTomaso, który zginął podczas GP Holandii,oraz Bruce McLaren, któy zabił się testując nowy model samochodu Can-Am. Pod koniec sezonu wycofał się z czynnego udziału w wyścigach trzykrotny Mistrz Świata Jack Brabham, a równocześnie - jak to zazwyczaj bywa - pojawił się nowy wielki talent: Brazylijczyk Emerson Fittipaldi, 23-letni zwycięzca GP USA.

Niezwyciężone dotychczas silniki Ford-Cosworth DFV sprawiły w sezonie 1970 sporo kłopotów użytkownikom: silniki serii "10" ulegały bardzo często defektom - szczególnie słabym punktem był rozrząd. Była to jedna z przyczyn zaskakująco miernych wyników Mistrza Świata z poprzedniego roku Stewarta. Przez większą część sezonu jeździł on na modelu March 701, ale samochód ten nie był w stanie nawiązać równorzędnej walki z Lotusem czy Ferrari. Skłoniło to Kena Tyrrella do skonstruowania własnego samochodu (projektant Derek Gardner), aby uniezaleznić się w ten sposób całkowicie od innych firm. Swój własny samochód F1 wystawił również John Surtees, kontynuując rozwiązania zastosowane w modelach Surtees F 5000.

Pod koniec sezonu wycofała się z wyścigów zasłużona firma Dunlop,której opony były używane na torach od wielu lat.

źródło: