Rok 1963 należał niepodzielnie do wspaniałego Jima Clarka i Lotusa 25. Szkot przewyższał o klasę rywali na każdym wyścigu i zwyciężył bezapelacyjnie aż w 6 eliminacjach. W pozostałych na drodze do sukcesu stanęły usterki techniczne samochodu. podczas GP Holandii Clark zdublował wszystkich konkurentów, co przy niewielkich różnicach mocy półtoralitrowych samochodów świadczyło o absolutnym mistrzostwie szkockiego kierowcy. W cienu Clarka rozegrał się walka o 2 miejsce pomiędzy Grahamem Hillem, który zwyciężył w Monaco i USA, Johnem Surteesem, jeżdżącym pierwszy rok w zespole Ferrari, zwycięzcą GP Niemiec, oraz Richie Gintherem z ekipy BRM.
Tymczasem Stirling Moss ogłosił decyzję o wycofaniu się z wyścigów.

Za przykładem Lotusa 25 poszły inne firmy - konstrukcja kadłubowa stała się obowiązująca w samochodach F1. według tej zasady zbudowany został nowy model BRM, BRP, konstrukcję pseudokadłubową posiadał nowy model Ferrari 156, który pojawił się podczas GP Włoch. Do wyścigów GP włączyły się dwie firmy: ATS (V8, 170 KM) - wytwórnia prowadzona przez byłego inżyniera Ferrari Carla Chiti - w jej barwach startował Phil Hill, jednakże samochód był zdecydowanie niedopracowany i nie mógł nawiązywać równorzędnej walki z konkurentami, oraz amerykański Scirocco, również konstrukcja niezbyt udana.

źródło: cyt